Chronologiczne ramy Dzienników Tatarkiewicza obejmują lata 1944-1960 tom I, 1960-1968 tom II i 1969-1977 tom III.
Innym razem doszło też do spotkania z Hansem Georgiem Gadamerem, który gościł w domu Tatarkiewiczów.
Tom trzeci `Dzienników` to skarbnica wiedzy o trudnych czasach, w których przyszło żyć f.
Filozof cenił sobie to wyróżnienie i możliwość rozmowy z Papieżem.
Podczas spotkania odżywają dawne wspomnienia.
Stara się nie wchodzić w niepotrzebne dyskusje.
W ostatnich chwilach długiego życia Tatarkiewicz spotyka się w Pałacu Prymasowskim z pielgrzymującym do Polski Janem Pawłem II.
Nie pała jednak żądzą odwetu.
Pamięta doskonale krzywdy sobie wyrządzone.
Nie zmienia przy tym nastawienia przede wszystkim do filozofów z kręgów marksistowskich.
Poddaje ocenie swoje działania.
Wraca on pamięcią do czasów minionych.
Jest zbiorem zapisków zawierających szereg osobistych przemyśleń filozofa.
Dzieło skierowane jest do czytelników zainteresowanych: filozofią, historią filozofii, historią, estetyką, historią sztuki, politologią, socjologią, prasoznawstwem, archiwistyką, historią kultury i nauki oraz innymi naukami humanistycznymi.
Trzeci tom `Dzienników` Tatarkiewicza, obok wydarzeń i relacji, ma swój własny charakter.
Pan Profesor Tatarkiewicz schodzi z piedestału, jawi się w jako `żywy człowiek`, zatroskany o swoje zdrowie, los rodziny i znajomych.
Nosi charakter bardziej osobisty, pamiętnikarski i literacki niż filozoficznych dywagacji.
Dzieło jest relacją z codziennych czynności autora i jego rodziny.
Trzeci tom `Dzienników` Tatarkiewicza może być fascynującą lekturą dla młodych czytelników, znających autora prawie wyłącznie dzięki jego trzytomowej `Historii filozofii`.
Każdego człowieka wrażliwego i pobudzonego intelektualnie filozofia urzeknie i zainspiruje na całe życie.
Ważne jest aby do książki lub e-booka dotarli ludzie młodzi.
Odczytanie i opracowanie tekstu wymagało od redaktorów benedyktyńskiej cierpliwości, ogromnej erudycji i znajomości kontekstu historycznego.
Po książkę mogą sięgać licealiści, studenci oraz czytelnicy starsi.
Notatki pierwotnie nie były przeznaczone do publikacji: są lakoniczne, pisane skrótami, nazwiska i imiona zapisane inicjałami.
Na kartach pojawiają się najwybitniejsze postaci filozofów i naukowców, artystów, dziennikarzy.
Oprócz spraw codziennych związanych z trudami życia, troską o rodzinę, zdrowie, kontaktów towarzyskich, filozof opisuje realia życia naukowego.
Jego zetkniecie ze zgrzebną rzeczywistością
PRL wywołuje momentami zabawne dysonanse.
Człowieka ukształtowanego w Polsce niepodległej, arystokraty ducha, filozofa i nauczyciela akademickiego, w dodatku chrześcijanina.
Tom trzeci nosi charakter pamiętnikarski, jest dokumentem historycznym, relacją pisaną na bieżąco, z dnia na dzień, przez znakomitego obserwatora i sprawozdawcę jednocześnie.
Chronologiczne ramy Dzienników Tatarkiewicza obejmują lata 1944-1960 tom I, 1960-1968 tom II i 1969-1977 tom III
