Zamierzona lub niezamierzona bezdzietność ciągle nie jest przez społeczeństwo akceptowana.
Nic dziwnego, że kobiety i mężczyźni walczący z niepłodnością mogą doświadczać wielu problemów natury psychicznej.
Oprawa: Broszurowa
Autor: Praca zbiorowa
Rok wydania: 2020.
Staje się to centralną myślą, wokół której kręci się każdy dzień dwojga ludzi.
Gdy para zdecyduje się na leczenie, nagle całe życie zostaje temu podporządkowane.
Brak upragnionego dziecka może stać się powodem przewlekłego stresu, problemów w związku, zaburzenia relacji z otoczeniem, a przede wszystkim silnego napięcia psychicznego.
Niepłodność w jakimś stopniu obniża jakość życia.
Niepłodność wpływa na każdy aspekt życia osób nią dotkniętych, a obciążenie psychiczne z niej wynikające jest niestety praktycznie nieodłączne.
Trzeba pamiętać, że para zawsze przechodzi przez to razem.
Coraz więcej par musi się z nią zmierzyć, a dotyka ona zawsze nie jednostkę, ale dwójkę ludzi.
Właśnie dlatego Światowa Organizacja Zdrowia uznała niepłodność za chorobę społeczną.
XX wieku jedynie około 8% młodych małżeństw nie było zdolnych do skutecznego zapłodnienia, obecnie co piąta młoda para pragnąca mieć dzieci nie może zrealizować tego zamiaru.
Podczas kiedy na początku lat 60.
W ostatnich dwudziestu pięciu latach częstość występowania niepłodności w populacji wzrosła ponad dwukrotnie.
Dotyczy to również osób, które nie identyfikują swojego celu życia z rodzicielstwem.
U większości ludzi rozpoznanie niepłodności wywołuje głębokie załamanie.
W rzeczywistości każdy człowiek jest przekonany o swojej zdolności do posiadania własnego dziecka.
U jednych jest silniejsza, u innych słabsza, często zależy od aktualnej sytuacji związku obojga partnerów, środowiska kulturowego i warunków socjalnych.
U różnych osób chęć posiadania dziecka pojawia się w odmiennym okresie życia.
Zamierzona lub niezamierzona bezdzietność ciągle nie jest przez społeczeństwo akceptowana
