Prezentujemy zestaw ćwiczeń, które są rozszerzeniem poprzedniej części Dać rzeczy słowo- apraksja mowy.
W związku z tym, w razie konieczności prosimy o wyjaśnienie pacjentowi tych kwestii.
Mamy nadzieję, że proponowane zadania będą pomocne pacjentom, ich rodzinom oraz logopedom.
AutorkiOprawa: Broszurowa
Rok wydania: 2016
Dziedzina: Etyka. cito, sinus wymawia się inaczej.
Benni Fonetyka opisowa języka polskiego), czytanie/ powtarzanie sylab, czytanie/powtarzanie wyrazów, kończenie zdań.
Zachęcamy logopedów by kolejność ćwiczeń zmieniać indywidualnie w zależności od potrzeb i możliwości każdego pacjenta.
Głoski miękkie (ś, ć, ń, ź i dź) zapisano jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, dź/dzi ze względu na ich wymowę w języku polskim , choć część słów obcojęzycznych np. z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierające zbitki spółgłoskowe.Ćwiczenia zostały ułożone według schematu: opis wymawiania głoski, zdjęcie ułożenia warg podczas jej wymawiania, przekrój boczny (rentgenogramy zaczerpnięte z T.
K, G.
Wyrazy do powtarzania/ odczytywania są w kolejności, początkowo łatwiejsze np.
A, O, L, M są łatwiejsze do powtórzenia niż te, których sposób artykulacji jest mniej widoczny np. sposób ich artykulacji jest dość dobrze widoczny np.
Wydaję się, że głoski, których wymowę łatwiej zaobserwować (tzn.
Podczas przygotowywania materiałów nie znalazłyśmy publikacji naukowej rozwiązującej ten problem, wobec tego dobierając kolejność ćwiczonych głosek kierowałyśmy się głownie naszym doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy.
Podobnie jest z kolejnością ćwiczonych głosek.
Inni badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976
Holtzapple i Marshall, 1977
Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczęcie terapii od powtarzania izolowanych dźwięków, następnie sylab, a dopiero na końcu wyrazów, fraz czy zdań. sylaby.
Trudno jednak jednoznacznie określić kolejność, w jakiej powinna przebiegać terapia, ponieważ część badań (Howard, Varley, 1995) podaje, że słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtórzenia niż np. dotknięcie ręką okolic krtani w celu zaprezentowania dźwięczności) lub też jak w naszej publikacji dodatkowe instrukcje słowne, czyli opis wymowy głoski, zdjęcia prezentujące układy warg czy schematy graficzne przedstawiające ułożenie narządów mowy podczas wypowiadania głosek.
Przykłady do ćwiczeń zostały dobrane specjalnie pod kątem stopniowania trudności.
Pomocne mogą być również inne wskazówki, takie jak podpowiedź gestem (np.
Ważne także, by widoczna była twarz osoby mówiącej, co pozwoli choremu na obserwowanie i naśladowanie ruchów artykulacyjnych.
Badacze podkreślają (Boehme, 2003), że istotna jest duża liczba powtórzeń, nawet gdy sylaby czy słowa są w większości wypowiadane poprawnie.
Usprawnianie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie terapii.
CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZIWiodącym deficytem afazji ruchowej są, obok zaburzeń czysto językowych, trudności ruchowe związane z odtworzeniem sekwencji ruchów potrzebnych do wypowiedzenia danego słowa, czyli apraksja mowy. Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CHzeszyt 6.
DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZzeszyt 5.
F, N, E, Z, S, Czeszyt 4.
P, U(&
Oacute;), I, J, Wzeszyt 3.
A, O, L, M, Bzeszyt 2.
Publikacja Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2 została podzielona na 6 części:zeszyt 1.
Prezentujemy zestaw ćwiczeń, które są rozszerzeniem poprzedniej części Dać rzeczy słowo- apraksja mowy
