Pałac Kultury i Nauki w Warszawie od 1955 roku jest najwyższym budynkiem w Polsce i jednym z pięciu najwyższych w Europie.
Do dziś jednak nie udało się przywrócić zwartej zabudowy miejskiej wokół Pałacu Kultury i Nauki.
Bogato ilustrowana książka ukazuje skomplikowane dzieje gmachu, a także jego otoczenia, przypominając szczegóły dawnych wydarzeń, opinii, mitów i anegdot.
Oprawa: Twarda
Rodzaj: Miasto
Rok wydania: 2012
Liczba stron: 98. zabytkową, co zostało potwierdzone - po burzliwych dyskusjach - wpisem do rejestru zabytków.
Trzeba było ponad dwudziestu lat, aby uszanować doniosłą dla polskiej nauki i kultury rolę gmachu, a także jego wartość materialną, ekonomiczną i... nie brakowało głosów, aby ów swoisty pomnik stalinizmu zburzyć, pozbawić ozdób, przeszklić, obniżyć lub zasłonić wyższymi od niego wieżowcami.
Organizowano dziesiątki imprez i wizyt z udziałem światowych sław.
Po 1989 r.
Cała Polska chciała go jednak zobaczyć i zwiedzić.
Bastion triumfującego komunizmu, świecka świątynia nauki i kultury, po nocy stalinizmu żył codziennym życiem, jak dawniej goszcząc tysiące pracujących w nim ludzi, zwiedzających muzea, targi i wystawy, oglądających sztuki teatralne, seanse kinowe czy koncerty, korzystających z lokali gastronomicznych, księgarni, biblioteki, basenu czy pracowni Pałacu Młodzieży.
Na skutek gorliwości miejscowych decydentów urósł ponad miarę i zmienił obraz Śródmieścia.
Olbrzymia budowla od początku podzieliła społeczeństwo na szczerych entuzjastów, pokornych potakiwaczy i tych, którzy pałac z całego serca znienawidzili.
Rząd komunistyczny nie brał pod uwagę odmowy jego przyjęcia.
Drapacz chmur był darem Stalina dla Warszawy.
Pałac Kultury i Nauki w Warszawie od 1955 roku jest najwyższym budynkiem w Polsce i jednym z pięciu najwyższych w Europie
