Niniejsza książka to barwne wspomnienia, których autorami są dwaj członkowie rodu Potockich: Franciszek (18771949) i Konstanty (19101988), ojciec i syn, bogato ilustrowane fotografiami z rodzinnego archiwum i własnoręcznymi rysunkami ostatniego ordynata teplickiego.
Ale i tu, w Rudce, urządzano pałac i ogród, i tu była straż pożarna, stąd jeździło się do Antonin, Krakowa i Montrsoru, życie kwitło aż do 1939 roku.
Strony: 432, Format: 17,6x25 cmRok wydania: 2017, oprawa: twarda Oprawa: Twarda
Rok wydania: 2017
Dziedzina: Nauki humanistyczne
Format [cm]: 17.6x25
Liczba stron: 432
Autor: Franciszek Potocki, Konstanty Potocki.
I rzeczywiście, historia tak się potoczyła, że Franciszek musiał dom i gospodarstwo organizować na nowo, a jego syn dorastał poza rodzinną
Peczarą.
Mój ojciec pisze Konstanty kończył to wspomnienie, zastanawiając się, czy ogień nie był symbolem zbliżającej się pożogi i zgliszcz, w które zamieni się
Peczara i wszystko, co sobą reprezentowała.
A po chwili granitowe głazy spowijał już tylko dym i popiół.
Języki ognia skakały hen, wysoko, trzaskały i huczały, a płonące strzępy spadały w dół i z sykiem gasły, dotknąwszy Bohu, który w swych wodach odbijał i pomnażał szalone blaski.
Aż tu nagle płomienie pokryły wznoszącą się nad brzegiem Orlą
Skałę.
Prom cicho sunął po rzece, otoczony ciemnością i odgłosami nocy.
Wśród mocy szczegółów z życia mieszkańców kresowej posiadłości na początku XX w., domowych przedstawień teatralnych i cyrkowych, urządzania pałacu i ogrodu, wycieczek, organizacji straży pożarnej, ulubionych koni, psów i duchów, pojawia się niemal symboliczny obraz rejsu po Bohu.
Niniejsza książka to barwne wspomnienia, których autorami są dwaj członkowie rodu Potockich: Franciszek (18771949) i Konstanty (19101988), ojciec i syn, bogato ilustrowane fotografiami z rodzinnego archiwum i własnoręcznymi rysunkami ostatniego ordynata teplickiego
