Chciałabym po prostu zrobić sobie wolne i mieć święty spokój.
Zawiera praktyczne ćwiczenia, które pomogą wam: radzić sobie z emocjami, trudnymi myślami i ocenami; reagować odpowiednio na napady złości i buntu dziecka; skoncentrować się na wartościach, gdy poczujecie się przytłoczeni; okazać sobie współczucie, kiedy popełnicie jakiś błąd; radzić sobie z wyzwaniami typowymi dla kolejnych etapów rozwoju dziecka; pogłębić relację z dzieckiem i zaspokajać jego potrzeby; być bardziej wrażliwymi, elastycznymi, uważnymi, a zarazem skutecznymi rodzicami.
Dziedzina: Psychologia.
Kładzie nacisk na życie w zgodzie z własnymi wartościami i potrzebami. `Wyzwanie: rodzicielstwo`, oparty na zasadach terapii ACT poradnik dla rodziców młodszych dzieci, to przepełniony współczuciem przewodnik dla osób, które czują się przytłoczone i sfrustrowane rodzicielstwem.
Wyjaśniają, jak być w pełni obecnym w kontakcie z dzieckiem, jak dostrzegać w nim wspaniałą i wrażliwą istotę zarówno wtedy, gdy jest w najlepszej formie, jak i wtedy - co być może ważniejsze - gdy jest w najgorszej, a także jak podchodzić do niego uważnie i ze zrozumieniem nawet w najtrudniejszych momentach.
Pomagają opanować sztukę dystansowania się od treści podsuwanych przez umysł.
Opisują skuteczne sposoby postępowania z dokuczliwymi myślami i uczuciami, które pojawiają się w reakcji na typowe zachowania dziecka.
Autorki podpowiadają, jak radzić sobie z wyzwaniem, jakim jest bycie rodzicem.
Dzięki tej książce przekonacie się, że nie jesteście sami.
Co więcej, borykamy się z poczuciem osamotnienia.
Sprawia, że zatracamy radość rodzicielstwa, postrzegając je wyłącznie jako pasmo uciążliwych obowiązków, stresu i trudności.
Niestety taka strategia pociąga za sobą przykre konsekwencje.
Nic więc dziwnego, że większość rodziców próbuje ukrywać powyższe reakcje i uczucia przed innymi, a nawet nie przyznaje się do nich przed sobą.
Wszelkie błędy urastają w naszychoczach do niewyobrażalnych rozmiarów, a każde nieodpowiednie zachowanie dziecka postrzegamy jako swoją rodzicielską porażkę.
Niewidzialny cenzor w głowie wciąż powtarza: `O nie, tego nie mów`, `Dobry rodzic nigdy by tak nie pomyślał`.
Wdodatku bezlitosny umysł nieustannie wypatruje naszych rodzicielskich wpadek i słabości.
Wpojono nam, że są niewłaściwe.
Czy zdarzyło wam się czuć i myśleć podobnie, choć nigdy nie odważyliście się wyrazić tego na głosý
Takie odczucia i myśli są całkiem naturalne, a jednak nauczyliśmy się jeukrywać z obawy przed oceną i krytyką.
Czasami tak bardzo się złoszczę na syna, że mam wyrzuty sumienia.
Nie miałem pojęcia, że rodzicielstwo będzie tak wyglądać.
Nie prosiłem się o to.
Dzieci mnie wykańczają.
Za każdym razem, gdy córka zachowuje się niegrzecznie w sklepie, mam ochotę stamtąd uciec.
Przytłacza mnie to, że wciąż jestem potrzebna.
Chciałabym po prostu zrobić sobie wolne i mieć święty spokój
