Pomimo bogatego dorobku naukowego poświęconego problematyce RSI na świecie, systemy w Polsce nie zostały w wystarczający sposób zbadane, co może wynikać po części z, jak określa się to w literaturze, dopiero raczkującej regionalnej polityki innowacji.
Ten aspekt powinien stać się przedmiotem szerszej analizy władz regionalnych we wszystkich regionach, ponieważ to właśnie współpraca stanowi o istnieniu pełnego RSI.
Oprawa: Broszurowa
Dziedzina: Literaturoznawstwo
Rok wydania: 2019.
Jedynym czynnikiem, który pozostawał bez istotnego wpływu na efekty innowacji, okazała się współpraca przedsiębiorstw, w tym ta realizowana w klastrach.
Największy wpływ na pozycję innowacyjną RSI miało regionalne otoczenie w postaci kapitału ludzkiego, instytucji, popytu i zdolności absorpcyjnych.
Systemy są podstawą i jednocześnie adresatem polityki innowacji.
Nieefektywne systemy istnieją zarówno w regionach zawierających w sobie obszary metropolitalne, jak i nie posiadających ich, peryferyjnych regionach Polski Wschodniej.
W większości regionów odnotowano wzrost publicznego wsparcia działalności innowacyjnej, co może świadczyć o potrzebie i wzroście jego roli w regionalnych procesach innowacji.
Systemy określić można mianem fragmentarycznych, czyli takich, w których współpraca w ramach działalności innowacyjnej pojawia się sporadycznie.
Wartości indeksu potencjału innowacyjnego wskazują, że nadal istnieje możliwość jego wzrostu w polskich regionów.
Wyniki analizy potwierdziły zróżnicowaną strukturę RSI w Polsce.
Mając na uwadze powyższe, autorka zdecydowała się na podjęcie próby rozszerzenia aktualnego stanu wiedzy na temat RSI w Polsce o zbadanie: elementów tworzących potencjał innowacyjny systemów, wpływu nakładów na efekty innowacji, oraz efektywności technicznej systemów.
Pomimo bogatego dorobku naukowego poświęconego problematyce RSI na świecie, systemy w Polsce nie zostały w wystarczający sposób zbadane, co może wynikać po części z, jak określa się to w literaturze, dopiero raczkującej regionalnej polityki innowacji
